Από Παγκόσμιες Σκηνές σε Πρεσβευτή Καλής Θέλησης: Ο Καζακός Βιολιστής Μαράτ Μπισενγκαλίεβ μοιράζεται μια Εμπνευσμένη Πορεία
Ο Μαράτ Μπισενγκαλίεφ, ένας εξέχων καζακός βιολιστής, έφτασε σε ένα νέο ύψος επιτυχίας καθώς ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως του Καζακστάν. Ο Μπισενγκαλίεφ μίλησε στην εφημερίδα The Astana Times, μοιράζοντας τις ιδέες του για το πώς μπορεί να έχει θετική επίδραση σε αυτόν τον νέο ρόλο και εμπνευστικές ιστορίες ζωής.Γεννημένος το 1962 στην Αλμάτι, ο Μπισενγκαλίεφ έχει κάνει μια διεθνή καριέρα ως βιολιστής και έχει συμβάλει σημαντικά ως διευθυντής. Ίδρυσε διάφορους ορχήστρες στην πατρίδα του, όπως η Altyn Alma το 1989, η Φιλαρμονική Ορχήστρα Δυτικού Καζακστάν το 2003 και η Συμφωνική Ορχήστρα της Αλμάτι το 2012. Είναι επίσης ιδρυτής μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ινδίας.
Περιγράφεται από την New York Times το 1995 για τον “πλούσιο, γοητευτικά ποικίλο ήχο” του, ο μουσικός εξέφρασε την υπερηφάνειά του για το να λάβει ένα διακεκριμένο βραβείο, αναγνωρίζοντας ότι αυτό ήταν ένα σημαντικό προσωπικό επίτευγμα. Το πρόσφατα ξεκινηθέν βραβείο από το Υπουργείο Εξωτερικών του Καζακστάν στοχεύει στο να αναγνωρίσει και να τιμήσει πολίτες που έχουν κάνει εκπληκτικές συνεισφορές στην ενίσχυση της εικόνας του Καζακστάν στο εξωτερικό.
“Μπορώ να σας πω ότι θα φορούσα αυτόν τον τίτλο με υπερηφάνεια παντού. Έκανα αυτού του είδους εργασία ακόμη και πριν από αυτόν τον τίτλο. Έφερνα τον καζακικό πολιτισμό παντού”, δήλωσε ο Μπισενγκαλίεφ, που προέρχεται από μια μουσική οικογένεια. “Αυτή η αναγνώριση από την κυβέρνηση είναι πραγματικά μεγάλη υπόθεση για εμένα.”
Ο Μπισενγκαλίεφ μίλησε για την αφοσίωσή του να εργαστεί με παιδιά με αυτισμό. “Ενεπλάκη με το έργο ‘We Will Win Autism’ της Αρουζχάν Σάιν. Πηγαίνω εκεί κάθε χρόνο για να παίξω συναυλίες για αυτιστικά παιδιά και προσκαλώ ομάδες στις συναυλίες μου. Πιστεύω ότι τα αυτιστικά παιδιά μπορούν να αντιδρούν ιδιαίτερα στην κλασική μουσική, είναι πολύ ταλαντούχα και μπορεί ακόμη να βρουν μια καριέρα στη μουσική. Αυτό είναι κάτι που απέδειξα φέρνοντας μερικά από αυτά τα παιδιά στην ακαδημία μου στη Μουμπάι”, δήλωσε.
Ως πρέσβης καλής θελήσεως, τόνισε ένα άλλο έργο που του είναι πολύ κοντά στην καρδιά – ένα μουσικό έργο με τίτλο “Mission Aral,” το οποίο ανέπτυξε με τη βοήθεια ενός ταλαντούχου συνόδους, ενορχηστρωτών και συνθετών. Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη.
“Είναι το έργο που δείχνει την ανάπτυξη αυτής της όμορφης θάλασσας, όπως ήταν παλιότερα, όπως σε ένα πολύ διάσημο φιλμ, το ‘The Forty-First’ [μια σοβιετική ταινία του 1956] όταν αυτή η θάλασσα ήταν πραγματικά μεγάλη, όμορφη” δήλωσε ο Μπισενγκαλίεφ.
Η Θάλασσα Αράλ ήταν κάποτε η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη του κόσμου, αλλά στέγνωσε κυρίως λόγω της απόκλισης των ποταμών που την έθρεφαν, του Αμού Νταργιά και του Σύρ Νταργιά, για αγροτικά έργα άρδευσης.
Ο δεύτερο μέρος του μουσικού έργου περιγράφει την βιομηχανική περίοδο, ειδικότερα την εκτεταμένη κατασκευή καναλιών στο Ουζμπεκιστάν για την άρδευση βαμβακοφόρων πεδίων, που οδήγησε στη σταδιακή στέρηση της θάλασσας.
Ο Μπισενγκαλίεφ περιέγραψε το τρίτο μέρος ως μια απεικόνιση της καταστροφής. “Είναι σαν ένα Αρμαγκεντόν, μια εικόνα που μοιάζει με τον Άρη – πλήρης καταστροφή” είπε.
Το τέταρτο μέρος φέρνει ένα μήνυμα ελπίδας. “Η Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν έχουν πρόσφατα σημειώσει πρόοδο στην αποκατάσταση της θάλασσας. Υπάρχει ελπίδα. Αυτό το κομμάτι τελειώνει με ελπίδα, και είμαι σίγουρος ότι με τη βοήθεια της παγκόσμιας κοινότητας, μπορούμε να φέρουμε πίσω αυτήν την όμορφη θάλασσα”, είπε.
Ο Μπισενγκαλίεφ τόνισε τον παγκόσμιο χαρακτήρα της κρίσης της Θάλασσας Αράλ. “Μέσω της μουσικής, ελπίζω ότι η προσοχή σε αυτή τη μεγάλη καταστροφή θα μεγαλώσει παντού και ελπίζω ότι αυτό το έργο θα εκτελεστεί σε όλο τον κόσμο”, δήλωσε. “Μοιράστηκα αυτό το σχέδιο με άλλους πρέσβεις καλής θελήσεως και ελπίζω να το αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών.”
Ο Μπισενγκαλίεφ υπογράμμισε τη δέσμευσή του να χρησιμοποιήσει τον τίτλο του πρέσβη καλής θελήσεως για να έχει θετική επίδραση.
Παρά τις προκλήσεις του πολιτικού κλίματος στη Σοβιετική Ένωση, ο Μπισενγκαλίεφ κατάφερε να εγκλωβίσει ένα όνομα για τον εαυτό του.
Μιλώντας για τα πρώτα του χρόνια, σημείωσε ότι η μεγαλύτερη επιρροή του ήταν ο αδελφός του.
“Η μεγαλύτερη επιρροή μου ήταν ο αδελφός μου, που πέθανε σε ατύχημα μοτοσικλέτας το 1989. Ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος κι είχε ήδη αρχίσει να σπουδάζει στο Κεντρικό Μουσικό Σχολείο της Μόσχας, και εγώ απλώς ήθελα να είμαι σαν αυτόν. Έπαιζε βιολί. Ήθελα να παίζω βιολί”, είπε ο Μπισενγκαλίεφ.
Η πρώιμη έκθεσή του στην κλασική μουσική ανάφλεξε μια πάθηση που θα καθόριζε τη ζωή του. Ο Μπισενγκαλίεφ άρχισε να παίζει βιολί όταν ήταν έξι χρονών. Παρακολούθησε το Εθνικό Κονσερβατόριο του Καζακστάν μετά τον Κουρμανγκάζυ και σπούδασε σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Μουσικό Κονσερβατόριο της Μόσχας, γ
