Γιατί οι ασθενείς με τελικά στάδια ασθένειας στο Ουζμπεκιστάν αντιμετωπίζουν έναν πονηρό τέλος
Υπάρχουν πάνω από 133.000 ασθενείς με καρκίνο στο Ουζμπεκιστάν, με περισσότερο από 4.000 από αυτούς να αγωνίζονται στον τελικό στάδιο της νόσου. Στα μοντέρνα συστήματα υγείας, άτομα που πάσχουν από θανατηφόρες ασθένειες περνούν τις τελευταίες τους μέρες σε εξειδικευμένες ιατρικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο, στο Ουζμπεκιστάν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική – και το ανυπόφορο πόνο και το συναισθηματικό φορτίο βιώνονται όχι μόνο από τους ασθενείς αλλά και από τις οικογένειές τους. Αυτό συμβαίνει διότι εκτός από το Σαμαρκάνδη και το Χορεζμ, δεν υπάρχουν άσυλα στη χώρα. Ένα πρόσφατο περιστατικό που έγινε ιδιαιτέρως γνωστό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – όπου μια ηλικιωμένη άστεγη γυναίκα με καρκίνο εγκαταλείφθηκε στην είσοδο κτιρίου διαμερίσματος – έχει προκαλέσει μια πιο προσεκτική εξέταση της κατάστασης.Στις 7 Μαρτίου, ένα βίντεο κυκλοφόρησε που δείχνει μια ασθενή με καρκίνο στο τελικό στάδιο να απορρίπτεται από νοσοκομεία για τέσσερις συνεχόμενες ώρες. Στο βίντεο, ακούγονται τα προσωπικό επείγουσας βοήθειας να δηλώνουν ότι η γυναίκα ήταν στο στάδιο 4, ότι ήταν αναπόφευκτο ότι θα πέθαινε και ότι δεν θα παρασχεθούν περαιτέρω βοήθεια σε αυτή.
Καθοδηγούμενο από αυτήν την συγκλονιστική υπόθεση, το Kun.uz διοργάνωσε μια συζήτηση για την κατάσταση της ογκολογίας στο Ουζμπεκιστάν, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς και τους λόγους πίσω από την καθυστέρηση στο άνοιγμα των ασυλών.
Η συζήτηση είχε συμμετοχή του Αζίζ Χάμροκουλοβ, Επικεφαλής Τμήματος στο Υπουργείο Υγείας· Ιλχόμ Ασλάνοβ, Κύριος Εξειδικευμένος του Υπουργείου για τις Εκτάκτες Ιατρικές Υπηρεσίες· καθώς και οι ογκολόγοι Σερμουχάμμαντ Ουμίροφ, Γιαχγκό Ζιγιάγιεφ και Ρουστάμ Νορμπογιέφ.
Σκέφτεστε ότι οι ενέργειες του ιατρικού προσωπικού σε αυτήν την κατάσταση ήταν δικαιολογημένες;
Αζίζ Χάμροκουλοβ: Όταν αυτό το βίντεο βγήκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το Υπουργείο Υγείας δημιούργησε μια ομάδα εργασίας για να ερευνήσει το περιστατικό. Πραγματοποιήθηκε μια εσωτερική έρευνα για να αξιολογηθεί η κατάσταση. Όσον αφορά την ασθενή, αυτή λαμβάνει αυτή τη στιγμή θεραπεία στο Νοσοκομείο Ογκολογίας της Τασκένδης.
Δεν είμαι εντελώς ενήμερος για το τι συνέβη με τον γιατρό που αμφισβητήθηκε. Όταν ένα άτομο βρίσκεται υπό έντονη ένταση ή απόγνωση, ενδέχεται να μην μπορεί πάντα να ελέγξει τις λέξεις ή τις ενέργειές του. Για αυτό το λόγο, δεν μπορώ να πω οριστικά αν η συμπεριφορά του ήταν σωστή ή λάθος. Δεν γνωρίζω επίσης ποιους προβληματισμούς αντιμετώπιζε ο γιατρός τότε. Από όσο καταλαβαίνω, η ασθενής δεν αποτελεί απλώς εγκαταλείμμένο άτομο στο δρόμο – είχε ήδη λάβει ιατρική βοήθεια. Ακολούθως, εισήχθη στο κλάδο Ογκολογίας της Πρωτεύουσας Τασκένδης, όπου υφίσταται αυτή τη στιγμή θεραπεία. Έτσι, δεν μπορώ να ετικετάρω τον γιατρό ως ένοχο ή αθώο επειδή οι ιατρικές υπηρεσίες προβλέφτηκαν.
Ιλχόμ Ασλάνοβ: Εάν βασιστούμε στο τμήμα του περιστατικού που κοινοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε ναι, οι ενέργειες του προσωπικού επείγουσας βοήθειας ήταν ακατάλληλες. Αυτό είναι κυρίως ένα θέμα ηθικής και επαγγελματισμού. Στην ιατρική, υπάρχουν αυστηρές ηθικές οδηγίες που ρυθμίζουν τη συμπεριφορά των εργαζομένων υγείας, ιδιαίτερα όσον αφορά τις διαδράσεις τους με τους ασθενείς, τους συγγενείς των ασθενών και τους συναδέλφους ιατρούς.
Δεν είναι απλά ζήτημα αν όσα ειπώθηκαν ήταν σωστά ή λάθος – το ζήτημα είναι ότι δεν έπρεπε να ειπωθούν καθόλου. Ο γιατρός, μη γνωρίζοντας ότι η συνομιλία του καταγραφόταν και θα έγινε δημόσια, πιθανότατα προσπαθούσε να εξηγήσει την κατάσταση σε άλλα μέλη του προσωπικού. Αυτό επιβεβαιώθηκε μέσω της έρευνάς μας.
Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, ο γιατρός δεν έπρεπε να επιτρέψει στα συναισθήματά του να καθορίσουν την αντίδρασή του. Γνωρίζουμε ότι οι ομάδες επείγουσας ιατρικής αντιμετωπίζουν 20-30 κλήσεις την ημέρα, και η συναισθηματική επιβάρυνση κάθε περίπτωσης μπορεί να συσσωρευτεί. Πραγματοποιούμε εκτενή εκπαίδευση για το πώς να διαχειρίζονται αυτό το άγχος, εξασφαλίζοντας ότι καμία αρνητική ενέργεια από μια περίπτωση δεν επηρεάζει την επόμενη.
Στην πραγματικότητα, εκείνη την ημέρα, η ομάδα επείγουσας ιατρικής παρακολούθησε την ασθενή τέσσερις διαφορετικές φορές και την πήρε σε πολλά ιατρικά ιδρύματα. Ωστόσο, τόσο η ομάδα επείγουσας βοήθειας όσο και τα νοσοκομεία αξιολόγησαν ότι η ασθενής δεν χρειαζόταν άμεση επέμβαση επείγουσας βοήθειας. Υπάρχουν δύο είδη ιατρικής περίθαλψης: επείγουσα και προγραμματισμένη φροντίδα. Ο ρόλος των υπηρεσιών επείγουσας ιατρικής είναι να αντιμετωπίζουν καταστάσεις που απειλούν τη ζωή και, όταν απαιτείται, να μεταφέρουν τους ασθενείς σε εξειδικευμένες εγκαταστάσεις για περαιτέρω φροντίδα.
Ως ειδικός, μπορώ να πω ότι εν
