Εστίαση στη Βόρεια Αφρική: Γιατί πρέπει οι ΗΠΑ να αναγνωρίσουν το Μέτωπο Πολισάριο ως τρομοκρατική οργάνωση;
Ο διαμελισμός της Δυτικής Σαχάρας έχει και πάλι κεντρίσει τη διεθνή προσοχή, εμφανίζοντας ως μια περιφερειακή διαμάχη και ένα κρίσιμο πεδίο στην παγκόσμια αντιπαράθεση της εξουσίας. Αυτό που κάποτε θεωρούνταν απλά ένα αδιέξοδο μεταξύ του Μαρόκου και της απόσχιστης Πολισάριο Φροντ τώρα αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και τα γεωπολιτικά συμφέροντά της. Ενώ η Πολισαρίο απεικονίζεται ως μια κίνηση απελευθέρωσης, λειτουργεί επιδραστικά ως μια παραστρατιωτική ομάδα που ασχολείται με ριζοσπαστικοποίηση, λαθρεμπόριο όπλων και συνασπιζόμενη με τα στρατηγικά στόχει, των χωρών όπως του Ιράν και της Ρωσίας.
Ο Ρόλος του Μαρόκου και τα Συμφέροντα των ΗΠΑ
Το Μαρόκο είναι ένας από τους πιο στενούς περιφερειακούς εταίρους των Ηνωμένων Πολιτειών και ένας μη-μέλος του NATO. Η σχέση είναι αμοιβαία, με το Μαρόκο να θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες ως σταθερό και αξιόπιστο σύμμαχο, παίζοντας ένα ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της περιφερειακής ειρήνης. Το 2020, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έσπασε με την παραδοσιακή αμερικανική αορισμία και αναγνώρισε επίσημα την κυριαρχία του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα. Αυτό αποτέλεσε μια καθοριστική μετατόπιση στη συντονισμένη αμερικανική εξωτερική πολιτική με τις περιφερειακές πραγματικότητες. Ωστόσο, αυτή η κίνηση μόνη της δεν είναι αρκετή: το επόμενο λογικό βήμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να είναι η καθορισμό της Πολισάριο Φροντ ως ξένη τρομοκρατική οργάνωση (FTO).
Η ομάδα όχι μόνο παραβιάζει τις κατάπαυσης του πυρός που επιμεσολαβεί ο ΟΗΕ, αλλά και αποσπά την ανθρωπιστική βοήθεια, διακινεί όπλα, διατηρεί σχέσεις με την Χεζμπολάχ και τον ΠΚΚ και έχει αποκτήσει drones με την υποστήριξη του Ιράν. Αυτές οι δραστηριότητες υπερβαίνουν τον απλό αποσχισμό – η Πολισάριο έχει γίνει ένα εργαλείο απόστασης στο Sahel, όπου βρίσκονται οι αμερικανικοί στρατιώτες και οι τζιχαντιστικές ομάδες αποτελούν μια αυξανόμενη απειλή για την Washington.
Για τη Δύση, το Μαρόκο παραμένει ο τελευταίος πυλώνας της σταθερότητας στην περιοχή, σύμφωνα με την Hudson.org. Το ρωσικό Wagner και το οπλισμός που προμηθεύεται από το Ιράν έχουν μόνο εμβαθύνει την αστάθεια, ενώ οι επιχειρήσεις της Πολισάριο έχουν γίνει γνωστές εδώ και καιρό. Η συνεχιζόμενη αδράνεια των Ηνωμένων Πολιτειών ενδέχεται να μην υποδεικνύει μόνο έλλειψη δέσμευσης προς τους συμμάχους της, αλλά να υποδεικνύει επίσης στρατηγική αδυναμία.
