Η Καζακστάν γιορτάζει τα 130 χρόνια του διάσημου ποιητή Ιλιάς Ζανσουγκούροβ
ΑΣΤΑΝΑ – Η Καζακστάν εορτάζει την 130ή επέτειο του Ιλίας Ζανσουγκούροβ, ενός εξέχοντα ποιητή, συγγραφέα και πρώτου προέδρου της Ένωσης Συγγραφέων του Καζακστάν. Ο Ζανσουγκούροβ έκανε σημαντικές συνεισφορές στην ανάπτυξη του εθνικού ποιητικού πολιτισμού, εμπλουτίζοντας καινοτόμα τις καζακικές παραδόσεις προφορικής λαϊκής τέχνης.
Ο Ζανσουγκούροβ έγραψε δεκάδες έργα που έχουν γίνει κλασικά της καζακικής λογοτεχνίας. Το λογοτεχνικό του έργο κάλυπτε διάφορα είδη, από δραματικές απεικονίσεις της φυλικής ζωής έως σατιρικές κριτικές της γραφειοκρατικής ανεπάρκειας. Οι γραφές του εκφράζουν αιώνιες αξίες και γιορτάζουν το ανυπέρθετο πνεύμα και την αγάπη για την πατρίδα.
Πρώιμη ζωή και καριέρα
Γεννημένος το 1894, μεγάλωσε στην περιοχή Aksu στην Περιφέρεια του Αλμάτυ. Επέδειξε πάθος για τη μουσική από παιδική ηλικία, εξοικειώθηκε με το ντόμπρα, ένα παραδοσιακό καζακικό όργανο, και συμμετείχε σε αιτικούς αγώνες ποίησης.
Μετά την ολοκλήρωση ενός διετούς εκπαιδευτικού προγράμματος στη Τασκέντ το 1921, ο Ζανσουγκούροβ εργάστηκε ως δάσκαλος στο χωριό του και συνεισέφερε στην εφημερίδα Tilshi ως δημοσιογράφος. Επίσης, ασχολήθηκε με τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων και μετέφρασε έργα διάσημων ρώσων συγγραφέων όπως οι Αλεξάνδρ Πούσκιν, Μιχαήλ Λερμοντόφ, Νικόλας Νεκράσοφ και Βλαντίμιρ Μαγιάκοφσκι στα καζακικά, με σκοπό την προώθηση της πρόσβασης στη λογοτεχνία.
Το 1925, ο Ζανσουγκούροβ συνέχισε τις σπουδές του στο Μόσχοβο Ινστιτούτο Δημοσιογραφίας πριν ενταχθεί στην εφημερίδα Enbekshi Kazakh (τώρα Egemen Qazaqstan).
Αναγνωρίζοντας το ταλέντο του, η καζακική εκπαιδευτικότητα τον εξέλεξε πρώτο πρόεδρο της Ένωσης Συγγραφέων του Καζακστάν το 1932.
Λογοτεχνική κληρονομιά του Ζανσουγκούροβ
Τα πρώτα χειρόγραφά του χρονολογούνται από τα έτη 1915 και 1920, αντικατοπτρίζοντας τη βαθιά σύνδεσή του με την καζακική παράδοση και ποίηση. Αυτά τα πρώιμα έργα, όπως το “Saryarka” και το “Tilek,” εκδόθηκαν στο περιοδικό Saryarka το 1917.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, επέκτεινε και εμβάθυνε το θεματικό εύρος των έργων του, αντιμετωπίζοντας τρέχουσες και ιστορικές εξελίξεις ενώ τοποθετούσε τη μοίρα και τα συμφέροντα του λαού στο προσκήνιο.
Τα επιφανή έργα του περιλαμβάνουν 15 τόμους ποιημάτων, όπως τα “Κύι,” “Δάλα,” “Κυισχ,” και “Κουλαγέρ,” τα οποία θεωρούνται κλασικά της καζακικής λογοτεχνίας. Αυτά τα ποιήματα αντιμετωπίζουν κοινωνικές προκλήσεις που εμποδίζουν την πρόοδο, αναμειγνύοντας επικούς ρυθμούς με λυρική βάθος για να δημιουργήσουν ένα ξεχωριστό στυλ συγγραφής.
Το μυθιστόρημά του “Ολνταστάρ” απεικονίζει ζωηρά τη ζωή των καζάκων εργατών και τις επιθυμίες τους για ελευθερία, περιγράφοντας τα γεγονότα της εθνικής εξέγερσης απελευθέρωσης του 1916.
Στα κλασικά του έργα όπως το “Λιβάδι,” ο Ζανσουγκούροβ περιέγραψε εύστοχα τη μοναδική ουσία της νομαδικής ζωής, απεικονίζοντας τις ανθεκτικές προσπάθειες των ανθρώπων για ευτυχία παρά τα χρόνια δυσκολιών, δοκιμασιών και αντιξοοτήτων.
Κυλαγέρ
Το “Κουλαγέρ,” ένα ξεχωριστό έργο της καζακικής λογοτεχνίας, προέκυψε από την επίσκεψη του Ζανσουγκούροβ στην πατρίδα του διάσημου καζάκου συνθέτη και ποιητή, Ακάν Σερί, στο Κοκσετάου, μαζί με τον Σακέν Σεϊφουλίν, μια πρωτοπόρο της μοντέρνας καζακικής λογοτεχνίας.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Ζανσουγκούροβ συνάντησε ντόπιους κατοίκους και έμαθε την τραγική ιστορία του αλόγου Κουλαγέρ, που τον έμπνευσε. Το ποίημα εξερευνά ένα δραματικό επεισόδιο από τη ζωή του Ακάν Σερί – τον χαμό του αγαπημένου του αλόγου – εμφανίζεται ως ένα από τα πιο θλιβερά κείμενα στην εθνική λογοτεχνία. Στο “Κουλαγέρ,” ο Ζανσουγκούροβ αποκάλυψε κοινωνικές κακίες και φώτισε τις ψυχολογικές λεπτομέρειες των ανθρώπων που ζουν στη στέπα. Αυτό υπηρέτησε ως συναισθηματική κάθαρση γι’ αυτόν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολιτικής δίωξης. Ολοκληρώθηκε το 1936 και πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Enbekshi Kazakh.
Το αρχικό χειρόγραφο του “Κουλαγέρ” χάθηκε όταν ο ποιητής συνελήφθη, και αντίγραφα της εφημερίδας όπου είχε δημοσιευτεί κατασχέθηκαν από βιβλιοθήκες. Ωστόσο, ο καζακικός συγγραφέας Σαπάργκαλι Μπεγκαλίν σώθηκε τα αντίτυπα της εφημερίδας που περιείχαν το ποίημα.
Το 1937, ο Μπεγκαλίν, με διακριτικό τρόπο, έραψε το κομμάτι του κομμένο ποίημα και το έκρυψε μέσα σε μια μαξιλαροθήκη, διατηρώντας το για πολλά χρόνια. Μετά την μεταθανάτια αναγνώριση του Ζανσουγκούροβ το 1957, ο Μπεγκαλίν εμπιστεύθηκε τα επιζώντα αντίτυπα των εφημερίδων στη σύζυγο τ
αυτή η είδηση
προέρχεται από αυτήν την πηγή και το ACM Cyprus έχει ξαναγραφτεί από το, OpenAI – ChatGPT στο πλαίσιο των νέων τεχνολογιών. Χαιρετίζουμε τα σχόλιά σας για να αναδιαμορφώσουμε το μέλλον.
