Η λοβοτομία: Ιστορία και χρήσεις
Η λοβοτομία, επίσης γνωστή ως χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο, εφαρμόζεται από την κοπή των συνδέσεων στο προμετωπικό φλοιό στις άκρες των μετώπων του εγκεφάλου. Αυτή η επέμβαση, που αρχικά ονομαζόταν λοκοτομία, έχει εφαρμοστεί από το 1935 και είναι μια συζητήσιμη διαδικασία. Παρά τις σοβαρές παρενέργειές της, για περισσότερο από είκοσι χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος για τη θεραπεία ψυχιατρικών διαταραχών.Ξεκίνησε να εφαρμόζεται το 1935. Στις αρχές του 20ου αιώνα, λόγω της απροσδόκητης αύξησης του αριθμού των ατόμων που διέμεναν σε ψυχιατρικά ιδρύματα, αντιμετωπίστηκαν πολλές διαφορετικές περιπτώσεις. Οι πιο συνήθεις ψυχολογικές διαταραχές που αντιμετωπίστηκαν από αυτά τα άτομα ήταν η κατάθλιψη και η άγχος.
ΚΙΝΗΤΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω των επιπτώσεων του πολέμου στους ανθρώπους, υπήρξε αύξηση στις περιπτώσεις ψυχολογικών παθήσεων. Λόγω της έλλειψης αποτελεσματικών ιατρικών θεραπειών, ορισμένοι ασθενείς είχαν απευθυνθεί στη λοβοτομία χωρίς να υπάρχει εγγύηση για οριστικά αποτελέσματα.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΛΟΒΟΤΟΜΙΑ
Αν κρίνουμε από τα υποσχόμενα αποτελέσματά της, η λοβοτομία αποτελεί μια λογική μέθοδο. Η αρχική λοβοτομία είχε ως στόχο να αντιμετωπίσει την υπερβολική ανησυχία, το άγχος, την κατάθλιψη, το στρες και τους αλλεπάλληλους πόνους. Οι διαταραχές που μερικώς αντιμετωπίστηκαν με τη λοβοτομία είναι η χρόνια νευρώση εμμονής, η χρόνια ένταση, η χρόνια ανησυχία, η χρόνια κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια.
