Η μητέρα του δολοφόνου της πόλης μιλάει στο CNN TÜRK: “Αν μόνο είχα πεθάνει εγώ” – Επικαιρότητα
Η Πηνάρ Γετσί παρέθεσε τις παρακάτω δηλώσεις σχετικά με την ημέρα του περιστατικού·
Την Κυριακή στις 1 το μεσημέρι ήρθαν 2 αστυνομικοί από το Αστυνομικό Τμήμα Δουντούλου και με ρώτησαν για τον γιο μου. Τους είπα ότι ο γιος μου ήταν στο σπίτι πριν από 10 λεπτά, αλλά δεν ξέρω που είναι τώρα. Καθώς τους μίλησα αυτοί μου έδωσαν τον αριθμό τους, δεν είπα στον γιο μου ότι επικοινώνησα με τους αστυνομικούς. Ο ίδιος εύρισκα τον γιο μου, όταν μου είπε ότι βρίσκεται στο Πάρκο Καρντελέν, οι αστυνομικοί πήγαν και τον συνέλαβαν στο πάρκο. Αφού τον συνέλαβαν τον πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα. Ο γιος μου είχε κλέψει μια μηχανή. Τον κάλεσα και τον ρώτησα “τι έκανες;” και αυτός μου είπε “μην έχω δώσει ακόμα δήλωση, μαμά”. Τον ρώτησα αν να έρθω και αυτός μου είπε “έλα”, οπότε πήγα μαζί με τον άντρα μου. Μετά ο άντρας μου έφυγε περίπου στις 7, ενώ εγώ έφυγα περίπου στις 7.30. Μετά περίπου στις 10 κάλεσα το αστυνομικό τμήμα ρωτώντας αν ο Γιούνους Εμρέ είναι εκεί αυτό το βράδυ. Ο Γιούνους είναι εκεί, αύριο το πρωί θα έχει τη δικάσιμο είπαν. Ρώτησα αν θα μπορούσα να φέρω φαγητό, είπαν να φέρω να τρώσουν.
“Όταν πήγα να φέρω φαγητό, διέφυγε”
Πήγα να φέρω φαγητό, υπήρχαν σκάλες μπροστά μας και όταν πήγα να τον φέρω πέρασε μπροστά μας και διέφυγε. Δεν ξέρω αν το έκανε επίτηδες ή όχι. Επειδή γνωρίζω ότι αν πάμε με το αστυνομικό αυτοκίνητο δεν θα μπορούσαμε να τον βρούμε, επέλεξαμε να πάμε με ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο. Η μητέρα μου και εγώ καθίσαμε στο πίσω κάθισμα, η αδελφή Σάιντα καθόταν μπροστά. Οι αστυνομικοί ερωτήσανε τον τεκέ δίπλα στην εκκλησία μας, είπα να πάμε να δούμε τον τεκέ πίσω από την φορολογική υπηρεσία. Όταν ανέβασαν το χειρόφρενο ο αστυνομικός κατέβηκε και μετά ακολούθησε η αδελφή Σάιντα. Υπήρχε χαμός εκεί, δεν μπορείς να κατέβεις από το αυτοκίνητο χωρίς να σου πουν οι αστυνομικοί. Άνοιξα την πόρτα, κατέβηκα και είδα ότι έχουν συλλάβει το παιδί. Όταν με είδε το παιδί φώναξε “μαμά σώσε με”. Του είπα “γιατί τρέχεις από το κράτος;” Υπήρχε ένας κομμωτής δίπλα στο τέκε. Εκεί προέκυψε μια σύρραξη, προσπάθησαν να το ρίξουν κάτω, αλλά δεν μπόρεσαν. Ακριβώς πίσω από το βαρέλι υπήρχαν χειροπέδες. Όταν πήγαινα να πάρω αυτές τις χειροπέδες το παιδί μου είχε βγάλει ένα όπλο, τότε άρχισε να εκτοξεύει πυρ, τράβηξε την ακίδα ενώ πυροβολούσε τυχαία.
“Ήταν εθισμένος σε ναρκωτικά”
Δεν ήταν συνειδητός όταν έκανε αυτά γιατί ήταν εθισμένος σε ναρκωτικά. Έμαθα πρόσφατα ότι άρχισε να χρησιμοποιεί ναρκωτικά, το γνωρίζω περίπου ένα χρόνο. Αλλά δεν μπόρεσα να τον αντιμετωπίσω. Όταν το παιδί μου άρχισε να πυροβολεί, η Σάιντα δεν μπορούσε να σταθεί, όταν πυροβόλησε κι εκείνη με το όπλο εκείνο φτάνοντας στο κεφάλι της. Όταν προσπαθούσα να σταθώ μπροστά του να μην το κάνει το παιδί μου. Πλήγωσε και τη γάμπα και το πόδι μου, χτύπησε το πόδι μου. Έτσι πήγα να δω πως ήταν η Σάιντα, αλλά το πόδι μου δεν μπορούσε να κινηθεί. Αργότερα όταν ήρθαν οι αστυνομικοί σηκώθηκα και απομακρύνθηκα.
“Μακάρι να είχα πεθάνει εγώ”
Όταν είδα τη Σάιντα ένιωσα τόσο άσχημα, κι εγώ θα ήθελα να είχα πεθάνει πρώτα. Μακάρι το σφαίρα να μην έχει πάει στο πόδι μου αλλά στην καρδιά μου. Κι εγώ είμαι μια μητέρα. Έχω κι εγώ ένα παιδί. Ως μητέρα έχω αισθανθεί τόσο εξωθεϊσμένη. Μία μητέρα η μητέρα λέει στο παιδί της να πάει να χτυπήσει το κράτος; Όχι. Μήπως το παιδί μου το εκάνει αυτό επειδή το μεγαλούργησα για να είναι έτσι;
“Ο χώρος του γιου μου είναι η κόλαση”
Ο γιος μου έκανε πραγματικά πολύ λάθος. Ο Θεός να τον στείλει στον παράδεισο, ο τόπος του γιου μου είναι προφανώς η κόλαση. Λυπάμαι για την οικογένειά του, λυπάμαι για το επάγγελμά του.
Η φωτογραφική έκθεση του δολοφόνου της αστυνομικού Σάιντα Γιλντίριμ: Μακρόθεν καραμπίνες, πολυτελή οχήματα…
