Η περιπετειώδης ζωή του Ιωσήφ Μπεμ
Πριν από 230 χρόνια, στις 14 Μαρτίου 1794, γεννήθηκε ο Józef Zachariasz Bem, γνωστός ως József Bem στα ουγγρικά ή με το παρατσούκλι του μετά το διάσημο λευκό του γένειο, “Πάπα Μπεμ”. Έγινε ήρωας των πολωνικών και ούγγρικων πολέμων ανεξαρτησίας, τελικά τελειώνοντας τη ζωή του σε εξορία ως τούρκος Πασάς, γράφει το kultura.hu.
Ο Μπεμ γεννήθηκε στο Ταρνόβ της αυστριακής Πολωνίας, σε μια ευγενική οικογένεια αρχοντικής γαιοκτησίας. Η πορεία του προς τον ηρωισμό ξεκίνησε όταν εντάχθηκε στην αρτιλλερία στην ηλικία των δεκαπέντε ετών κατά τη διάρκεια των Ναπολεοντικών Πολέμων. Παρόλο που ήταν νέος, ανέβηκε γρήγορα στη θέση του δεύτερου λοχαγού και συμμετείχε στην εκστρατεία του Ναπολέοντα εναντίον της Ρωσίας το 1812, όπου τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Τιμής.
Η συμμετοχή του σε μια αντιρωσική συνωμοσία το 1822 οδήγησε σε μια χρόνο μη εκτελεσμένη ποινή φυλάκισης, το οποίο τον ώθησε να αποχωρήσει από τη στρατιωτική υπηρεσία και να μετακομίσει στη Γαλικία (σημερινή Ουκρανία).
Η πρωτοποριακή ρόλο που διαδραμάτισε ο Μπεμ στην ιστορία προέκυψε κατά τη διάρκεια της πολωνικής εξέγερσης του 1830-1831, όπου ξεχώρισε σε μάχες όπως η νίκη στην Ίγκανε.
Ο θάρρος του στο πεδίο της μάχης απεικονίστηκε σε ένα από τα έργα του Σάντορ Πετέφι (ουγγρικός ποιητής· 1823-1849), όπου αποκαλεί τον Μπεμ “το αιματηρό αστέρι της Οστρόλεκα”.
Παρά τις ηρωικές προσπάθειές του, δεν κατάφερε να αποτρέψει την πτώση της Βαρσοβίας από τις κατακτητικές ρωσικές δυνάμεις. Στη συνέχεια, βρέθηκε σε εξορία, διδάσκοντας μαθηματικά στο Παρίσι και επιζώντας μια προσπάθεια δολοφονίας στην Βραζιλία.
Στρατηγοί της επανάστασης του 1848-49 με τον Λάγιος Κοσούτ: Άρθουρ Γκώργκεϊ, Μόρ Πέρτζελ, Τζόζεφ Μπεμ, Χένρικ Ντέμπινσκι και Λάγιος Αούλιχ. Φωτογραφία: dka.oszk.hu
Οι επαναστάσεις του 1848 παρείχαν ένα νέο στάδιο για τον ηρωισμό του. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε διάφορες επαναστατικές αιτίες, από τη διοίκηση της φρουράς στη Βιέννη μέχρι την υποστήριξη του ούγγρικου στρατού υπό τον Λάγιος Κοσούτ (μεταρρυθμιστής πολιτικός, κύριο πρόσωπο της ούγγρικης επανάστασης; 1802-1894).
Η ηγεσία και η στρατιωτική του ικανότητα ήταν καθοριστικές σε αρκετές νίκες, ειδικά στην Τρανσυλβανία.
Ωστόσο, η ρωσική παρέμβαση και οι εσωτερικές διαμάχες οδήγησαν στην ήττα. Ο Μπεμ αναχώρησε στην Τρανσυλβανία, όπου πολέμησε γενναία αλλά τελικά υποχώρησε στις ανωτέρες δυνάμεις των ζαριστικών Κοσάκων στη Σιγκισοάρα (Σεγκεσβάρ), υποστηρίζοντας σοβαρά τραύματα.
Τον παραγκωνίστηκαν στην εξορία στην Τουρκία, όπου μετέτρεψε στο Ισλάμ και υπηρέτησε την Πόρτα στις στρατιωτικές υποθέσεις, κερδίζοντας το βαθμό του Πασά.
Πέθανε στην Αλεππο (σήμερα Συρία) μέσα σε φήμες δηλητηρίασης.
Μαυσωλείο του Μπεμ στην πατρίδα του στην Πολωνία. Φωτογραφία: Wikipedia
Παρά την ταραχώδη ζωή του, ο Μπεμ παραμένει σύμβολο του θάρρους και της ανθεκτικότητας. Αγαπητός από τους στρατιώτες του, η κληρονομιά του συνεχίζει να ζει μέσα από πολλά άγαλματα στην Πολωνία και την Ουγγαρία, και η μνήμη του συνεχίζει να εμπνέει, όπως φαίνεται στις διαδηλώσεις που διεξάγονται στην πλατεία του Βουδαπέστη με το όνομά του στις 23 Οκτωβρίου 1956.
Μέσω kultura.hu; Εικόνα: Wikipedia
