Κλήσεις για την επαναφορά της θανατικής ποινής πυροδοτούν διάλογο μεταξύ των νομοθετών του Ουζμπεκιστάν
Ο Αλίσερ Κοντίροβ εξέφρασε τις σκέψεις του ότι ο άνθρωπος που διέπραξε την ατιμωρησία του να μαχαιρώσει ένα τριετές παιδί στο Τασκένδη δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να ζεί. Ωστόσο, ο Οντίλγιον Τοτζίεβ σημείωσε ότι ο κράτος δεν έχει το δικαίωμα να πάρει μια ζωή που δεν έδωσε.
Ο Αλίσερ Κοντίροβ, Αντιπρόεδρος της Νομοθετικής Επιτροπής του Ολίι Μαντζλίς, υπονόησε την αναγκαιότητα της επαναφοράς της θανατικής ποινής στο Ουζμπεκιστάν. Σχολίασε την υπόθεση του τριετούς παιδιού που σκοτώθηκε στο Τασκένδη, δηλώνοντας ότι ο άτομο που διέπραξε τέτοια θηριωδία δεν θα έπρεπε να ζει.
Ο Κοντίροβ πρόσθεσε ότι είναι αντιλογικό να περιμένουμε από έναν εγκληματία να γίνει διαφορετικό άτομο ενώ διατηρεί την υγεία του και τον τρέφουμε με τα έξοδα των φόρων μας.
Άλλο ένας Αντιπρόεδρος της Νομοθετικής Επιτροπής του Ολίι Μαντζλίς, Οντίλγιον Τοτζίεβ, εξέφρασε την πλήρη δυσαρέσκειά του με αυτήν την επιφανειακά αποδεκτή πρόταση και δήλωσε ότι όσοι υποστηρίζουν την επαναφορά της θανατικής ποινής θα έπρεπε να λάβουν ένα αντίγραφο του Συντάγματος.
“Η διαπίστωση ότι όσοι προκάλεσαν το θάνατο ενός αθώου παιδιού δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν μοιάζει με το να λέμε ‘να επαναφερθεί η θανατική ποινή’. Ενώ αυτή η πρόταση μπορεί να φαίνεται δίκαιη και αποδεκτή αρχικά, διαφωνώ απολύτως με αυτήν. Καταρχάς, η θανατική ποινή θα μπορούσε να οδηγήσει στην πλήρη απώλεια της ζωής ενός αθώου ατόμου λόγω μιας πιθανώς προκαταληπτικής έρευνας ή λανθασμένης κρίσης. Η ιστορία είναι ζωντανός μάρτυρας. Όσο δίκαιη και αν μοιάζει η απόφαση του δικαστηρίου, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου αργότερα διαπιστώθηκε ότι ο εγκληματίας ήταν πραγματικά εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Δεύτερον, η θανατική ποινή δεν επηρεάζει το επίπεδο του εγκλήματος. Ένα από τα αποτελεσματικά μέσα αποτροπής του εγκλήματος δεν είναι η απάνθρωπη ποινή αλλά η αναπόφευκτοτητα της. Επιπλέον, αν δώσουμε τη θανατική ποινή σε έναν δολοφόνο που προκάλεσε τον θάνατο ενός άλλου ατόμου, δεν διαφέρουμε από εκείνον τον άγριο,” τόνισε ο Οντίλγιον Τοτζίεβ.
Πρόσθεσε ότι το να ζει είναι ένα φυσικό δικαίωμα και το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να πάρει μια ζωή που δεν έδωσε.
Για πληροφορίες, η θανατική ποινή στο Ουζμπεκιστάν καταργήθηκε ως μέσο ποινικής τιμωρίας με προεδρικό διάταγμα στις 1 Αυγούστου 2005 και αντικαταστάθηκε με ισόβια κάθειρξη ή μακροχρόνια αποστείρωση ελευθερίας από την 1η Ιανουαρίου 2008.
