Νεανικοί Ενεργητικοί Συγκεντρώνονται στην Αστάνα, Χρησιμοποιώντας την Εμπειρία τους για Έναν Κόσμο Χωρίς Πυρηνικά Όπλα
ΑΣΤΑΝΑ – Νεανικοί ακτιβιστές από το Καζακστάν, τις Κιριμπάτι και τις Νήσους Μάρσαλ συναντήθηκαν σε ένα φόρουμ στην Αστάνα στις 29 Αυγούστου για να απαιτήσουν πιο τολμηρές ενέργειες προς έναν πυρηνικά ελεύθερο κόσμο, αναμφιβόλα μεγαλώνοντας ανησυχίες για την αναβίωση των πυρηνικών απειλών. Με μια κοινή ιστορία σημαρχίων πυρηνικών δοκιμών, οι νεαροί ηγέτες προέτρεψαν τις κυβερνήσεις να ακούσουν τις αιτήσεις τους και να κάνουν σημαντικά βήματα προς την αφοπλισμό.Ο νεανικός φόρουμ, με τίτλο Από τον Ειρηνικό στα Βήματα: Αντιμετωπίζοντας τις Πυρηνικές Αμαρτίες και Προάγοντας την Πυρηνική Δικαιοσύνη, σήμανε την Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στις Πυρηνικές Δοκιμές στις 29 Αυγούστου, επέτειο των 75 χρόνων από την πρώτη πυρηνική δοκιμή στη Σεμεϊ στην ανατολική Καζακστάν.
Οργανωμένο από το Ίδρυμα Ειρήνης Σύγχρονης Εποχής, τον Οργανισμό Stop για την Ειρήνη και το Ίδρυμα Friedrich Ebert στο Καζακστάν, το φόρουμ είχε ως στόχο να διευκολύνει τον διάλογο μεταξύ νέων από επηρεασμένες κοινότητες για να συζητήσουν τον ανθρωπιστικό αντίκτυπο των πυρηνικών όπλων.
Οι συμμετέχοντες στο φόρουμ μοιράζονται μια μόνιμη πυρηνική κληρονομιά. Μεταξύ του 1957 και του 1962, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες δοκίμασαν πυρηνικά όπλα στα νησιά Μάλντεν και Κιριμπάτι στις Κιριμπάτι, προκαλώντας καταστροφικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την υγεία και το περιβάλλον. Μεταξύ του 1946 και του 1958, οι Ηνωμένες Πολιτείες διενήργησαν 67 πυρηνικές δοκιμές στις Νήσους Μάρσαλ.
Κοινοποιώντας τη δυναμική μαρτυρία της, η Αιγερίμ Σεϊτενόβα, η συνιδρύτρια του STOP, της νεανικής καζακικής πρωτοβουλίας για την πυρηνική δικαιοσύνη, υπογράμμισε την ιστορία της Σεμεϊ των πυρηνικών δοκιμών, την επίδρασή της στις τοπικές κοινότητες και το μεταγενεστερικό τραύμα που προκάλεσε.
Αναφέροντας ότι η Σοβιετική Ένωση διάλεξε τις καζακικές στέπες για να πραγματοποιήσει 456 πυρηνικές δοκιμές, μεταξύ των οποίων 340 υπόγειες και 116 ατμοσφαιρικές δοκιμές, η Σεϊτενόβα υπογράμμισε ότι η Σεμεϊ ήταν η μεγαλύτερη και πλησιέστερη πόλη. Ωστόσο, οι επιπτώσεις δεν περιορίστηκαν σε αυτήν την περιοχή, επηρέασαν επίσης άλλες περιοχές του Παβλοντάρ και του Καραγκάντι.
Η ιστορία της οικογένειάς της διαμόρφωσε το κίνητρό της για την υπεράσπιση ενός κόσμου ελεύθερου από πυρηνικά όπλα. “Όταν σκέφτομαι την 29η Αυγούστου, θυμάμαι την ιστορία της γιαγιάς μου. Ήταν μόλις δέκα ετών όταν είδε τη μανιταρόσκονη. Ζούσε περίπου 40 χιλιόμετρα από την περιοχή δοκιμών του πυρηνικού κέντρου και θυμόταν ότι συνέβη κάτι μεγάλο. Βρέχονταν στις 29 Αυγούστου”, είπε.
