
Ο Κογκρέσος των Ηγετών του Κόσμου και των Παραδοσιακών Θρησκειών Δίνει Παράδειγμα Ειρηνικής Συνύπαρξης, Δηλώνει Βραζιλιάνος Συγγραφέας

Ο Conde είναι ο συγγραφέας πολλών βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των “Το Παραδοσιακό Πλέγμα της Μάτριξ”, “Θεοσοφία και Σούφισμα της Ελένας Μπλαβάτσκι”, “Εμίρ Αμπντελκαντέρ, η ζωή και το έργο ενός Αλγερινού Ανθρωπιστή”, “Τρία Φιλοσοφικά Γουρουνάκια” και “Το Περίεργο Λύκο”. Μελετά μυθολογία και συγκριτικές θρησκείες και θρησκευτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Ιούνιτερ στο Κουριτίμπα, στην Παρανά του Μπραζίλ.
Παρακάτω είναι η συνέντευξη με τον Osvaldo Conde.
Ποιος είναι ο ρόλος των παγκόσμιων θρησκειών στον σύγχρονο κόσμο;
Ο κύριος σκοπός των θρησκειών ήταν πάντα η βελτίωση του ανθρώπινου χαρακτήρα, όχι η εξαναγκασμός ή η απρόσκοπτη αλλαγή των πιστεύων των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, ο λεγόμενος “Χρυσός Κανόνας” είναι σημαντικός, ο οποίος έχει αναφερθεί από την αρχαιότητα στην Κίνα μαζί με τον Κονφούκιος (Kung Fu Tzu). Λέει: “Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θες να σου κάνουν.” Αυτός ο κανόνας παραμένει επίκαιρος για τον σύγχρονο κόσμο, καθώς αυτός ο νόμος είναι παγκόσμιος. Σε έναν κόσμο που είναι διαιρεμένος, όπου πολέμοι διεξάγονται σε πολλές ηπείρους, η θρησκεία έχει έναν ρόλο να διαδραματίσει για να διασφαλίσει ότι η ουσία του Χρυσού Κανόνα -η συμπόνια- επικρατεί. Στις θρησκείες που πηγάζουν από τον προφήτη Αβραάμ, αυτός ο Κανόνας εκφράζεται με σαφήνεια:
– Στο Χριστιανισμό, για παράδειγμα, το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (7:12) αποδίδει την εξής φράση στον Ιησού του Ναζαρέτ (Α.Σ.): “Έτσι, σε όλα πράγματα κάνε στους άλλους όπως θέλεις να σου κάνουν σε εσένα· αυτός είναι ο Νόμος και οι Προφήτες.”
– Στον Ιουδαϊσμό, αναφέρεται: “Αυτό που είναι μισητό για εσένα, μην το κάνεις στον πλησίον σου. Αυτή είναι η ουσία του Νόμου. Τα υπόλοιπα είναι απλά σχολιασμοί.”
– Στο Ισλάμ, διδάσκεται: “Κανείς δεν είναι αληθινός πιστός εκτός αν εύχεται το ίδιο για τον αδελφό του ό,τι επιθυμεί για τον εαυτό του.”
Η ίδια δήλωση βρίσκεται με μικρές παραλλαγές και σε ανατολικές θρησκείες και πιστεύω όπως το Βουδισμό, το Ινδουισμό, το Γινισμό, το Σιχισμό, μεταξύ άλλων.
Η χρήση της θρησκείας ως δικαιολογία για την επίθεση των κρατών ή των εθνών μεταξύ τους είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητα. Φυσικά, δεν αγνοούμε τις πολιτικές διαφωνίες, τα εμπορικά και στρατηγικά συμφέροντα. Αλλά πότε θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με πραγματικά ανθρωπιστικό τρόπο; Όταν χρησιμοποιούμε τις θρησκείες ως δικαιολογία για την επίθεση αντικαθιστούμε την ίδια την ουσία κάθε πίστης. Οι εθνικές κοινότητες πρέπει να σταματήσουν να συμπεριφέρονται σαν “αηδιαστικά παιδιά,” βλέπουμε πως κράτη και εθνικά του ίδιου θρησκευτικού προσανατολισμού εμπλέκονται σε σοβαρές και επικίνδυνες συγκρούσεις, είτε στην Ευρώπη, την Ασία, ή την Αφρική, παρά το γεγονός ότι η παραβίαση της ανθρώπινης ζωής είναι έγκλημα (θρησκευτικό).
Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν την επίθεση, συνήθως υπάρχει δαιμονοποίηση του “εχθρού “, διευκολυνόμενη από την γνωστή χρήση των “ψεύτικων ειδήσεων,” που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μοντέρνα μορφή ψεύδους. Αλλά τα ψέματα καταδικάζονται από τις θρησκείες και, ακόμη χειρότερα, χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν μαζικές δολοφονίες. Σκεφτείτε τι λένε οι θρησκείες της Μέσης Ανατολής γι’ αυτό:
– (Ταλμουδική Θεσμοθεσία), Σώτα (42α): Οι ψεύτες καταμετρώνται μεταξύ αυτών που δεν θα απολαύσουν την Θεία Παρουσία στον Κόσμο του Μέλλοντος. Βασίζεται στο Ψαλμό 100:7: “Αυτός που διαδίδει ψέματα δεν θα παραμείνει απέναντι στα μάτια Μου.”
– (Εξοδος 23): 1. “Να μην διαδίδετε ψευδείς φήμες· μη δίνετε το χέρι σας στους κακούς για να μαρτυρήσετε ψευδώς. 2. Μην ακολουθείτε το κακό παράδειγμα του πλήθους. Μην καταθέτετε μαρτυρία στα δικαστήρια, παίρνοντας το μέρος της πλειοψηφίας με τέτοιο τρόπο ώστε να διαστρεβλώνετε τη δικαιοσύνη.”
– (Κοράνι 2.42): “Και μην κρύβετε την αλήθεια με ψέματα, και μην την κρύβετε όταν την γνωρίζετε.”
Ο μεγάλος ποιητής Γιούνους Εμρέ είπε αυτό για την αληθινή λέξη στο ποίημα:
“Η λέξη σταματάει τον πόλεμο,
Και η λέξη θεραπεύει τις πληγές,
Και υπάρχει μια λέξη που μετατρέπει το δηλητήριο σε λάδι και μέλι.”
Ο λόγος του Αχμέτ Γιασαούι, του μεγάλου καζακού δασκάλου Sufi, μιλά εύγλωττα για την εμπάθεια: “Όπου κι αν δεις έναν άνθρωπο με σπασμένη καρδιά, ίασε τις πληγές του. Αν οι υποτιθέμενοι βρίσκονται σε ανασφάλεια στον δρόμο τους, γίνε πλάι τους. Να είσαι κοντά στο ιερό σου την Ημέρα της Κρίσης. Απέφευγε τους αλαζόνες και εγωιστές ανθρώπους.”
Η αποστολή των παγκόσμιων θρησκειών είναι η επείγουσα ανάγκη προαγωγής και υλοποίησης