Ο Ούγγρος που ανέβασε τα αστέρια της Ρεάλ Μαδρίτης στον ουρανό
Ποδοσφαιριστής, επαναστάτης, μετανάστης, προπονητής και σκάουτ της Real Madrid, μέλος του Ίδρυματος Φίλων της Ουγγαρίας και πολλά άλλα μπορούν να συσχετιστούν με τον József Tóth-Zele, στο όνομα του οποίου ένα ακαδημία ποδοσφαίρου ονομάστηκε στο χωριό της μητέρας του στη Γκεζτέλυ. Ρωτήσαμε το θρύλο της Real Madrid για τη ζωή του, τον σημερινό τελικό του Champions League, την ουγγρική εθνική ομάδα και το μέλλον του ουγγρικού ποδοσφαίρου.
Μπορείτε να μας μιλήσετε λίγο για τον εαυτό σας; Πώς ένα αγόρι από το Füzesabony κατέληξε στην Ατλέτικο Μαδρίτης ως ποδοσφαιριστής μετά από έναν περίπλου στην Αυστρία και τη Γαλλία και ύστερα έγινε προπονητής στην Real Madrid μετά την ενεργή καριέρα του στο ποδόσφαιρο;
Η ιστορία μου είναι μεγάλη, οπότε θα προσπαθήσω να την κρατήσω σύντομη. Προέρχομαι από το Füzesabony. Ως μαθητής, φοίτησα στο Γυμνάσιο Dobó István στο Eger. Έπαιζα ποδόσφαιρο εκεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Θα μπορούσα να σπουδάσω μετά την ολοκλήρωση του σχολείου, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω και πήγα να εργαστώ στο Heves. Εκεί ξεκίνησα την ενηλικίωση μου ως ποδοσφαιριστής σε μια ομάδα τρίτης κατηγορίας.
Όταν άκουσα για την έκρηξη της επανάστασης στο ραδιόφωνο (η επανάσταση του 1956 – σημείωση του επιμελητή), σκέφτηκα να ταξιδέψω από το Heves στο Βουδαπέστη για να δω τι συνέβαινε στην πρωτεύουσα. Κατέβηκα στο σταθμό Keleti, όπου οι επαναστάτες αναζητούσαν οδηγούς που να έχουν άδεια οδήγησης φορτηγού. Εγώ είχα μια. Έτσι, απεστάλη αμέσως στο Δυτικό Διανυβάρ και για να μεταφέρει φαγητό στους επαναστατικούς νέους. Έτσι μπήκα σε επαφή με τους επαναστάτες. Η μόνη διαφορά μεταξύ μου και τους ήταν ότι δεν είχα σπουδάσει, σκεφτήκαμε τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Την επόμενη μέρα πήρα το φορτηγό προς το Σολνόκ, αλλά στον δρόμο πίσω ένας σκοπευτής πυροβόλησε τον συντροφό μου. Πήρα το τραυματισμένο άνδρα στον δρόμο Κορβίν (Corvin-köz, ένας κεντρικός τόπος της επανάστασης στη Βουδαπέστη – σημείωση του επιμελητή), όπου συνάντησα τον αρχηγό της νεολαίας, Γεργέλη Πονγκράτς, με τον οποίο – τυχαίνοντας – αργότερα συναντήθηκα στη Μαδρίτη.
Μετά τις εμπειρίες μου στη Βουδαπέστη, αποφάσισα ότι είχα αρκετά από τους κομμουνιστές και τον κομμουνισμό. Μετά τη συντριβή της επανάστασης, δραπέτευσα στην Αυστρία στις 23 Νοεμβρίου. Εδώ έπρεπε να αποφασίσω τι ήθελα να κάνω: Να γίνω οδηγός φορτηγού ή ποδοσφαιριστής. Η δεύτερη επιλογή ήταν πιο ελπιδοφόρα. Διαφορετικά από τον Φέρεντς Πούσκας, που ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής από μικρή ηλικία, εγώ καθυστερημένα και δεν αποφάσισα μέχρι την ηλικία των 19.
Κατέληξα σε καταυλισμό προσφύγων στην Αυστρία, όπου γνώρισα ένα Ούγγρο από την Αυστραλία που ήθελε να οργανώσει μια ομάδα για Ούγγρους ποδοσφαιριστές που είχαν εγκαταλείψει την χώρα την εποχή εκείνη. Μου υποσχέθηκε ένα μέρος στην 24μελή “εθνική ομάδα μετανάστες”. Στην ομάδα ήταν αναμενόμενοι να είναι οι Φέρεντς Πούσκας, Σάντορ Κότσις και Ζολτάν Τζίμπορ (ποδοσφαιριστές της Ουγγρικής Χρυσής Ομάδας – σημείωση του επιμελητή). Αλλά αυτό το σχέδιο δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, καθώς οι Κότσις και Τζίμπορ “πήρθαν” από την Μπαρτσελόνα και ο Πούσκας από την Real Madrid, οπότε έμεινα στην απέξω.
Αποφάσισα να αδράξω την πρώτη ευκαιρία που μου έδωσε ένας ποδοσφαιριστής από τη Δύση, καθώς δεν μου άρεσε το καταυλιστικό καταφύγιο. Ήταν η γαλλική ομάδα της Γρενόμπλ που με προσέγγισε πρώτη, και έτσι κατέληξα να παίζω στο νότιο τμήμα της Γαλλίας ως απλός ποδοσφαιριστής δεύτερης κατηγορίας. Το κλαμπ με προτροπή απέκτησε γαλλική υπηκοότητα για μένα, γιατί μπορεί να έπαιρνα ακόμη και θέση στην εθνική ομάδα, αλλά εγώ δεν ήθελα αυτό. Πέρασα 3 χρόνια στη Γρενόμπλ, από όπου με προσέλκυσε η γαλλική πρωτεύουσα, όπου έπαιξα για 3 χρόνια στη Red Star Paris.
Από εκεί, πρόλαβε μια γνωριμία από τον καταυλιστικό καταφύγιο στην Αυστρία και όχι το παιχνίδι μου που με οδήγησε στον επόμενο μου σύλλογο. Ένας Ούγγρος φίλος μου, Πέτερ Ιλκού, ο οποίος έπαιζε για τη Real Madrid, ενεπλάκη σε σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Το κλαμπ τον ρώτησε ποιον θα προτείνει ως αντικαταστάτη έως ότου αναρρώσει. Αυτός πρότεινε εμένα. Έτσι βρέθηκα στη Real Madrid. Συνάντησα επίσης πάλι τον Γεργέλη Πονγκράτς στη Μαδρίτη, όπου και οι δύο σπουδάσαμε πολιτική.
Ο József Tóth-Zele στο Βουδαπέστη. (Φωτ
