Παρά τις οικογενειακές πολιτικές φιλικές για την οικογένεια, η ανατροφή παιδιών είναι μια οικονομική πίεση, αποκαλύπτει μελέτη
Καινούργια Έρευνα Καταδεικνύει Υψηλότερη Φορολόγηση των Γονιών Σε Σχέση Με Τους Μη ΓονείςΜια μελέτη Δανού-Ούγγρου, που εξέτασε 12 ευρωπαϊκές χώρες, ανέδειξε σημαντική ανισότητα στους πόρους που αφιερώνονται στην κοινωνία μεταξύ γονέων και μη γονέων. Αντίθετα προς τις προσδοκίες, οι πολιτικές φιλικές προς τις οικογένειες δεν ελαττώνουν σημαντικά αυτήν την ανισότητα, βρήκαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της νότιας Δανίας και του Πανεπιστημίου Corvinus της Βουδαπέστης.
Οι πακέτα κινήτρων που προσφέρονται από πολιτικές φιλικές προς την οικογένεια στην Ευρώπη είναι κατά κανένα τρόπο αρκετά για να αποζημιώσουν τους γονείς για το σύνολο του κόστους μεγάλωσης παιδιών, γράφουν. Όταν λαμβάνονται υπόψη μόνο οι φόροι και τα δημόσια επιδόματα, οι γονείς εμφανίζονται 37% καλύτερα από τους μη γονείς. Ωστόσο, η αφήγηση αλλάζει όταν λαμβάνεται υπόψη ολόκληρο το πακέτο, συμπεριλαμβανομένων των λιγότερο εμφανών εσωτερικών μεταβιβάσεων μεταξύ των νοικοκυριών και της ανεπίσημης εργασίας που δεν αμείβεται.
Η μελέτη, βασισμένη στα δεδομένα του Eurostat του 2010, αποκαλύπτει ότι “οι γονείς στην ηλικία εργασίας συνεισφέρουν το ισότιμο των 17,5 ετών μέσου εισοδήματος στην κοινωνία κατά τη διάρκεια της ζωής τους συμπεριλαμβανομένων των παιδιών τους. Αντίθετα, οι μη γονείς μεταβιβάζουν πόρους ισοδύναμους μόνο με 6,6 ετήσιας αποδοχής στο κράτος και σε άλλους ΔΕΗ τα χρόνια της εργάσιμης ζωής τους.”
Οι γονείς δαπανούν 4,7 χρόνια μέσου εισοδήματος σε φόρους και εισφορές μετά τα επιδόματα που λαμβάνουν, ενώ οι μη γονείς αφιερώνουν 6,6 χρόνια στα ίδια.
Η έρευνα επισημαίνει τις συχνά παραβλεπόμενες συνεισφορές εντός των οικογενειών, όπου οι γονείς δαπανούν χρήματα και χρόνο για τα παιδιά τους. Οι μητέρες αναλαμβάνουν την πρωταρχική συμβολή μέσω ανεπίσημης εργασίας, όπως οικιακές εργασίες και φροντίδα παιδιών, ενώ οι πατέρες κυρίως κατανέμουν τους πόρους μέσω οικονομικών μέσων. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι το βάρος της ανεπίσημης εργασίας είναι 1,6 φορές υψηλότερο από αυτό των χρηματοδοτικών μεταβιβάσεων εντός της οικογένειας. Συνολικά, η συνεισφορά των γονέων, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα χρήματα όσο και τον χρόνο, είναι περίπου 2,66 φορές υψηλότερη από αυτήν των μη-γονιών.
“Ακόμα και οι μοντέλα πολιτικών φιλικών προς την οικογένεια δεν αμβλυνθούν τους κυρώσεις του φορτίου της ανατροφής παιδιών σε οικονομικούς όρους, το οποίο είναι πιθανό να υποστεί κυρίως από τους γονείς οι ίδιοι με υψηλότερους φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης,” σημειώνει ο Róbert Iván Gál, ερευνητής του Πανεπιστημίου Corvinus, και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. Υπογραμμίζει ότι στη Σουηδία και τη Φινλανδία η ανισότητα μεταξύ των γονέων και των μη γονέων είναι η μεγαλύτερη, με έναν παράγοντα τρεις, ενώ η μικρότερη διαφορά του 1,6 υπολογίζεται για την Λετονία.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το μεταφορικό φορολογικό ποσοστό που ασκείται στο χρόνο που αφιερώνεται στην ανατροφή των παιδιών, το οποίο είναι επτά φορές υψηλότερο από τον μέσο ευρωπαϊκό συντελεστή ΦΠΑ. Αν ένας μέσος ευρωπαίος γονιός υποθετικά γινόταν μη γονέας, θα μπορούσε να καταναλώσει κατά 31% περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες. Ο συνολικός ποσοστό φόρου που επιβάλλεται στην ανατροφή παιδιών, που εξαιρεί την είσοδο του χρόνου, ανέρχεται στο 31%, περίπου δύο φορές και μισή υψηλότερο από το μέσο ευρωπαϊκό ποσοστό ΦΠΑ.
Η έρευνα καταλήγει στο να τονίζει τον αδόκητο των γονικών συνεισφορών, ειδικότερα την συχνά αόρατη και αδικημένη εργασία που γίνεται από τις μητέρες στους οίκους. Υποδεικνύει ότι: “οι κοινωνικοί ωφελημένοι από την γονικότητα διαμοιράζονται με τους μη γονείς, επιφέροντας μεγαλύτερες συνεισφορές και χαμηλότερες ανταμοιβές για αυτούς που ανατρέφουν παιδιά.”
Η μελέτη επισημαίνει την ατελή μέτρηση αυτών των συνεισφορών, εμφανίζοντας ότι αυτό που μετρά η κοινωνία είναι το οποίο αξίζει, αφήνοντας κρίσιμες πτυχές της γονικής συμβολής ανεντιμοτιμένες και εκτιμημένες.
Featured image: Pixabay
