Παραδείγματα Επιδεξιότητας και Ανδρείας στην Ανατολή
Η Σημαντική Προσφορά του Ashir Ashirov Hallyevich στη Πετρελαιοπαραγωγή του Τουρκμενιστάν
Ο Εθνικός Ηγέτης του λαού του Τουρκμενιστάν, Gurbanguly Berdimuhamedov, έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει τη σημασία του τομέα πετρελαίου και αερίου για τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας. Στα έργα και τα αγόρευμά του, τονίζει ότι “τα σημερινά επιτεύγματα της πετρελαιοχημικής βιομηχανίας του Τουρκμενιστάν αποτελούν το αποτέλεσμα της εργασίας ολόκληρων γενεών που έθεσαν τις βάσεις για τη μελλοντική ευημερία”.
Πράγματι, η ιστορία της πετρελαιοκηρυγμένης στην Τουρκμενιστάν είναι μια χρονική αναφορά εργατικών επιτευγμάτων, αφοσίωσης και επαγγελματισμού χιλιάδων ατόμων που αφιέρωσαν τις ζωές τους στην προώθηση αυτού του κρίσιμου κλάδου.
Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στην ίδρυση και την ανάπτυξη των βιομηχανιών εξόρυξης και παραγωγής πετρελαίου της χώρας. Κάθε γεωτρύπανο, εργαστήριο, σταθμός και εργοστάσιο είναι αδιαίρετα συνδεδεμένα με τις μοίρες εκείνων που εργάστηκαν για την οικονομική μεγέθυνση: οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι λειτουργοί, οι προϊστάμενοι εργοστασίου και οι διευθυντές. Χάρη στις προσπάθειές τους, η πετρελαιοχημική βιομηχανία του Τουρκμενιστάν έχει επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα, τα οποία έχουν ενισχύσει τη θέση της χώρας ως ένα από τα κορυφαία ενεργειακά κέντρα στην περιοχή.
Σήμερα, οι πετρελαίοι εργάτες θυμούνται με υπερηφάνεια εκείνους που έκαναν σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και τους θεωρούν ως πρότυπα για τη νεότερη γενιά. Ένας τέτοιος ξεχωριστός άνθρωπος ήταν ο Ashir Ashirov Hallyevich – ένας άνθρωπος του οποίου η επαγγελματική πορεία είναι σύμβολο αφοσίωσης στη δουλειά, επαγγελματισμού και πατριωτισμού.
Παιδικά Χρόνια και Νεότητα
Ο Ashir Ashirov γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 1923, στη μικρή παραθαλάσσια πόλη Τσελέκεν (τώρα Χαζάρ). Ο πατέρας του, Χάλλυ αγά, εργαζόταν ως ξυλουργός σε μια αλιευτική επιχείρηση. Το 1932, η οικογένεια μεταφέρθηκε στο Κρασνοβόντσκ, όπου ο επτάχρονος Ashir άρχισε να πηγαίνει στο Δημοτικό Σχολείο Νο 2, που φορούσε το όνομα του Μαγτίμγκουλυ.
Από μικρή ηλικία, το αγόρι διακρίνονταν για την επιμονή, την εργατικότητα και τη δίψα του για γνώση. Ονειρεύονταν να αποκτήσει μια εκπαίδευση, αλλά το 1940, μετά την ολοκλήρωση των οκτώ τάξεων, αναγκάστηκε να αρχίσει να εργάζεται για να υποστηρίξει την οικογένειά του.
Χρόνια Πολέμου: Προκλήσεις και Ηρωισμός
Το 1940, στην ηλικία των 17 ετών, ο Ashir βρήκε εργασία στην επιχείρηση της εταιρείας “Τουρκμενεφτ” στην Τσελέκεν. Ωστόσο, οι ειρηνικοί σχεδιασμοί διαβρώθηκαν από την έκρηξη του πολέμου. Το 1942, κλήθηκε για στρατιωτική υπηρεσία.
Πέρασε στρατιωτική εκπαίδευση στη σχολή πεζικού στην πόλη Ορτζονίκιτζε, μετά την οποία στάλθηκε στο μέτωπο. Η στρατιωτική πορεία του Ashir Ashirovich ήταν γεμάτη προκλήσεις. Στις σφοδρές μάχες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, τραυματίστηκε δύο φορές αλλά επέστρεψε στις γραμμές κάθε φορά.
Για το θάρρος και την ανθεκτικότητα που έκανε, του απονεμήθηκαν υψηλές κρατικές διακρίσεις:
Μετάλλιο “Για το Θάρρος” – μία από τις πρώτες διακρίσεις που απονεμήθηκαν για προσωπική ανδρεία.
Μετάλλιο “Για το Μεσόγειο Μέριτο”.
Μετάλλιο “Για την Άμυνα της Στάλινγκραντ” – για τη συμμετοχή σε μία από τις πιο κρίσιμες μάχες του πολέμου.
Μετάλλιο “Για τη Νίκη επί της Γερμανίας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945”.
Το 1947, λόγω λόγω υγείας, απομονώθηκε από τον στρατό. Κατά την επιστροφή του στο σπίτι, αντιμετώπισε τη μεταπολεμική καταστροφή, αλλά, όπως και χιλιάδες άλλοι πρώην στρατιώτες, αφιέρωσε πλήρως τον εαυτό του στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Επαγγελματική Σταδιοδρομία και Συνεισφορά στη Πετρελαιοκηρυγμένη
Το 1949, ο Ashirov άρχισε να εργάζεται στο Εργοστάσιο Επεξεργασίας Πετρελαίου του Κρασνοβόντσκ (τώρα Τουρκμενμπασί Συγκρότημα Πετρελαίων). Το εργοστάσιο διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προμήθεια της χώρας με καύσιμα, επεξεργαζόμενο το πετρέλαιο σε βενζίνη και πρώτες ύλες για τη χημική βιομηχανία.
Με φυσικό εργατικό ηθος και εργατικότητα, ο Ashir εξέλιξε γρήγορα το επάγγελμα του λειτουργού. Όχι μόνο πληρούσε τα καθήκοντα της βάρδιας του χωρίς συμβάντα, αλλά υπερέβαινε τακτικά τους ποσοτικούς στόχους παραγωγής.
Το 1952, διορίστηκε ως επικύρη λειτουργός.
Το 1959, έγινε λειτουργός τεχνολογικής μονάδας.
Η ομάδα βάρδιας υπό την ηγεσία του εκπλήρωσε τις συλλογικές κοινωνικές της υποχρεώσεις και τους προγραμματισμένους στόχους του Έβδομου Πενταετούς Σχεδίου (1959-1965) πριν από το χρονοδιάγραμμα, κάνοντας ένα σημαντικό συνεισφορά στην υλοποίηση του εθνικού σχεδίου για την ανάπτυξη της πετρελαιοκηρυγμένης.
Για τις εξαιρετικές επιτεύξεις του στην εργασία, στις 28 Μαΐου
