Συμφωνία Συνόρων Κιργιστάν και Τατζικιστάν: Συμφωνία του αιώνα;
Καθώς ο κόσμος παρακολουθεί τις συζητήσεις με στόχο τη λήξη της τριετούς πλήρους εισβολής της Ρωσίας στο Κίεβο της Ουκρανίας, δύο χώρες της Κεντρικής Ασίας εργάζονται σιωπηλά για να θάψουν μια παλιά και μερικές φορές αιματηρή διαμάχη στο παρελθόν.Η συμφωνία μεταξύ Κιργιζίας και Τατζικιστάν σχετικά με τα περίπου 1.000 χιλιόμετρα σύνορό τους φαίνεται να αξίζει την ετικέτα “ιστορική” που της έχουν δώσει οι πρόεδροι των δύο χωρών – και όχι μόνο επειδή η διαφωνία χρονολογείται από τα αρχικά σοβιετικά χρόνια, όπου οι δύο χώρες ήταν τελικά ελεγχόμενες από τη Μόσχα.
Αντίθετα, το μέγεθος της επιτυχίας έγκειται στο γεγονός ότι λίγο λιγότερο από το μισό του συνόρου ήταν αμφισβητούμενο μόλις τρία χρόνια πριν, με τις χειρότερες συγκρούσεις μεταξύ των δύο χωρών να συμβαίνουν το 2021 και το 2022, αφήνοντας νεκρούς και σειρά στις εθνικές ψυχές.
Εβδομάδες μετά τη δεύτερη σύγκρουση, ο Τατζίκος Πρόεδρος Εμομάλι Ραχμόν και ο συνομόλογός του από την Κιργισία, Σαντύρ Τζαπάροβ, δεν άγγιξαν καν τα χέρια τους σε μια συνάντηση που διαμεσολάβησε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος φάνηκε σχεδόν αδιάφορος.
Ωστόσο, στις 12 Μαρτίου υπήρξε μακρά χειραψία και τρεις αγκαλιές μεταξύ των δύο ανδρών, μετά την άφιξη του Ραχμόν στο Μπισκέκ, την πρωτεύουσα της Κιργιζίας, όπου υποδέχτηκε με παραδοσιακούς χορευτές και μουσικούς, καθώς και με ένα πινακίδα που φέρει την εικόνα του και καλωσορίζει τον “σεις εξέλιξις” με τους θερμότερους όρους.
Οι δύο ηγέτες υπέγραψαν τη συμφωνία την επόμενη μέρα, ενώ οι δύο διασυνοριακοί σταθμοί ελέγχου επανήλθε για πρώτη φορά μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια.
Με την επικύρωση να αναμένεται να είναι μια τυπικότητα στα δύο κοινοβούλια, παρά τα σημάδια ανησυχίας στην Κιργιζία, είναι τώρα μια ερώτηση για το πώς αλλάζει η ζωή στο έδαφος για τις πολύ πληγωμένες κοινότητες σε μια περιοχή που υποφέρει από έλλειψη νερού και είναι πυκνοκατοικημένη.
