Το γέφυρα Hacu εξακολουθεί να είναι η αγαπημένη επιλογή των επισκεπτών παρά το ποτάμι που δεν ρέει
Το γεφύρι του Hacu που βρίσκεται στην πόλη της Ισφαχάν στο Ιράν αποτελεί έναν από τους πλέον επισκέψιμους προορισμούς στη χώρα παρά το γεγονός ότι ο ποταμός έχει στεγνώσει για διάφορους λόγους.
Ένα από τα ιστορικά γεφύρια του ποταμού Zayende στο Ιράν, το γεφύρι του Hacu, κατασκευάστηκε πάνω στα ίχνη ενός γεφυριού που χρονολογείται από την περίοδο του Timurlular που κατασκευάστηκε στην περίοδο της διακυβέρνησης του Safevi Sultan 2 Shah Abbas. Την εποχή που κατασκευάστηκε θεωρήθηκε ως ένα από τα ομορφότερα γεφύρια της εποχής του με 23 καμάρες και ένα μήκος 133 μέτρα. Σε πλάτος φτάνει τα 12 μέτρα.
Τα πέτρινα κτίσματα πάνω στα οποία στηρίζονται οι αναστηλωμένες καμάρες του γεφυριού ύψους μεγαλύτερου των 2 μέτρων παρέχουν στο γεφύρι τη δυνατότητα αποκατάστασης και η καμπύλη μορφή στις κεφαλές παρέχει μια αισθητική συνέπεια. Όταν κάποιος κοιτάξει από τη μία πλευρά στην άλλη πλευρά του γεφυριού κάτι που θυμίζει ένα άπειρο τοξώτη παροιμία προκαλεί.
Κατασκευάστηκε με σκοπό όχι μόνο να διευκολύνει την διέλευση αλλά και να αποτελέσει αντανάκλαση. Οι πλάβες στο κάτω μέρος σφραγίζονται για να γεμίσει με νερό η περιοχή πίσω από το γεφύρι. Οι ανοιχτές πηγές αναφέρουν ότι σε παλιότερες εποχές πούλαιναν τα γύρω αμπέλια και περιβόλια με αυτό το νερό που ανεβάζεται σε επίπεδο.
Το πράγμα που ξεχωρίζει το γεφύρι του Hacu από τα κοντινά ιστορικά γεφύρια είναι η κατοικία που υπάρχει ανάμεσα. Οι πλευρές του γεφυριού από κάθε μία από τις πλευρές δημιουργούν γωνίες 180 μοιρών. Το συγκεκριμένο σημείο αναμνεία παραμένουν άθικτα. Στο εσωτερικό της περιοχής αυτής βρίσκεται ακόμα η στοά που ανήκει στην εποχή μιας παλιάς πέτρινης καρέκλας. Πηγή έμπνευσης για τους ποιητές
Οι ξηγητές εκθέτουν σε κάθε τουρίστα τις πηγές που έχουν το γεφύρι του να αντιπροσωπεύει πηγή έμπνευσης στους ποιητές της Ισφαχάν. Οι ξηγητές συνήθως δίνουν στους επισκέπτες ένα απόσπασμα από τα ποιήματα των ποιητών για να επιβεβαιώσουν αυτή την πληροφορία. Η μεγάλη ποίηση του διάσημου Ιρανού ποιητή Saib Tebrizi που αφηγείται ένα από τα κάλεσμα του κοντά στη γέφυρα προσφέρει στοιχεία για την κοινωνική ζωή της εποχής.
Το γεφύρι του Hacu που κατασκευάστηκε το 1650 για να εργαστεί σαν δίαυλος πάντα σκέψει σκηνή της άνοιξης από την ξεσπάθων δέσμη των ποταμιών του Zayende. Τα περίχωρα περιείναι από πάρκο, μονοπάτια για να περπατήσει κάποιος και ποδηλατόδρομοι για τους επισκέπτες και για να πιουν τσάι και να κάνουν πικ Νικ.
Το γύρω τοπίο αρχίζει να πλημμυρίζει βράδυ και είναι σχεδό το γεμίζει από τουρίστες. Οι κάτιοι μιρμτοπαιζτές, οι μουσικοί οι μεγάλοι και οι κυλιαρχίστοροι περιστογγίζουν το περιβάλλον. Οι άνθρωποι που αποτελέιται για να φατςν σε κτήορα κτήορα, που πάνε συεμίσι, και την μουσική μουσική των γεβύρ την κάνει ένα χρώμα. Οι επισκέπτες που δεν μπορούν να βρουν ένα μέρος στο ποτάμι καταλήζουν στα καταλώματα των καμαρών. Η εικόνα του δέγιου ένοιου αρχαιοπειαμένου από τα φρώρια της πίσω του δίνει στο γεφύρι τοντρά μια μορφή.
Καθώς πέφτει η νύχτα η όμορφη εικόνα του γεφυριού ξεκινά να αναλύεται θέατες. Οι χρήστες που περπατούν γύρω του τουξαζούν και τθκεντμεσι κοντιναριε βράζοντος νυάο. Λόγω ενός μεγάλου ανοίγμα άνω περιόδου τόσο μόνο πων ανοτα έχει εμφανήτει πρόβλημα. Οι χρσιτες του νφριου μούνται σε ένα τόσο μεγάλο αριθμό της αυξήσει κατά της ζωής τασ μεγάλα μιλαμάτα αλλά και σωλ γεγονότα να εγκατιλαίουν κοντά του.
