
Υψηλόβαθμο Βραβείο Esterházy παρουσιάστηκε στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο

Απονέμοντας το βραβείο μεταθανάτια στον István Pásztor, τον πρώην ηγέτη του μεγαλύτερου εθνικού ουγγρικού κόμματος της Βοϊβοντίνα της Σερβίας (VMSZ), ο Πρόεδρος της Βουλής László Kövér είπε ότι ο Πάστορ “χρησιμοποίησε το πολιτικό του ταλέντο και αρετή για να υπηρετήσει δύο κράτη, δύο έθνη, την Ουγγαρία και τη Σερβία, και τους Ούγγρους και Σέρβους”.
Δήλωσε ότι ο Πάστορ ποτέ δεν καθοδηγήθηκε από διπλά μέτρα και σταθμά, ήταν ένας πολιτικός που πάντα εργαζόταν προς τη διασφάλιση ότι οι ουγγρικές και σερβικές εθνικές κοινότητες στο κράτος του ενός είχαν το δικαίωμα στην ταυτότητά τους, τον πολιτισμό και τη χρήση της μητρικής τους γλώσσας.
“Ο Πάστορ, ως κύριος εκπρόσωπος των Ούγγρων της Βοϊβοντίνα, έδειχνε πάντα σεβασμό προς τους άλλους, και ταυτόχρονα κέρδιζε τον σεβασμό των άλλων όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για την κοινότητα που εκπροσωπούσε”, είπε ο Κέβερ.
Δεχόμενος το βραβείο εξ ονόματος του πατέρα του, ο Bálint Pásztor, ο τρέχων ηγέτης της VMSZ, είπε ότι ο πατέρας του “πάλεψε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του για όλους τους Ούγγρους στον κόσμο”.
Απονέμοντας το βραβείο στον άλλο παραλήπτη, τον Imre Kozma, ιδρυτή της Ουγγρικής Φιλανθρωπικής Υπηρεσίας της Ταγματικής τάξης του Μάλτα, ο επιτετραμμένος του πρωθυπουργού Miklós Vécsei είπε ότι “όποιος συναντήσει τον πατέρα Ιμρέ, θα ζήσει ως ένας πιο δυνατός άνθρωπος”.
Δεχόμενος το βραβείο, ο Κόζμα είπε ότι “ο Ιάνος Έστερχαζι ήταν πρότυπο στο να αναλαμβάνει μαρτυρία από απόφασή του. Προώθησε την ουγγρο-σλοβακική συμφιλίωση μέσω κάθε πράξης του”.
Ο Ιάνος Έστερχαζι, ο μοναδικός ουγγρικός βουλευτής στη Σλοβακική Βουλή πριν το 1945, ήταν υποστηρικτής της εθνικής ουγγρικής κοινότητας που αντιτάχθηκε σε κάθε παραβίαση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και των διακρίσεων. Πέθανε σε φυλακή στο Μιρόφ τον Μάρτιο του 1957.