
Ψηφιακή Γενιά Κεντρώνει το χάσμα Μεταξύ Νέων και Ηλικιωμένων στο Καζακστάν.

Ένα διαφορετικό σκηνικό παρατηρείται σε ένα μικρό διαμέρισμα στην περιοχή Μπαϊκονούρ της Αστάνα, του συνταξιούχου ζευγαριού, του παππού και της γιαγιάς μου, τους οποίους επισκέφθηκα το Σαββατοκύριακο τον Οκτώβριο. Τους είδα να αγωνίζονται να υποβάλουν μια online αίτηση για να λάβουν ένα πιστοποιητικό από την πλατφόρμα Egov. Παρά τις προσπάθειές μου να τους δείξω ένα βήμα-βήμα διαδικασία για να μάθουν και να το χρησιμοποιήσουν αργότερα, άκουσα μια ντροπιασμένη και εκνευρισμένη φωνή από τη γιαγιά μου “Κάντο απλά για μας, δεν θα μάθουμε ποτέ, είναι πολύ δύσκολο να το μάθουμε”.
Αυτό το σχόλιο με μπέρδεψε ως κοπέλα στα τριάντα μου που άρχισα να χρησιμοποιώ το Internet γύρω στα 12 μου. Δεν θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο απλό με τις οδηγίες για αυτές τις πλατφόρμες; Ταυτόχρονα, αναδύονται αμφιβολίες όταν βλέπεις τεράστιες ουρές στα τοπικά Κέντρα Δημόσιων Υπηρεσιών. Οι ουρές αποτελούνται κυρίως από ηλικιωμένους και μεσήλικες που βιαστικά πηγαίνουν σε ένα ζευγάρι εμπρόσθιων υπαλλήλων, ενδεχομένως για να βοηθήσουν αυτούς που το χρειάζονται. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι βλέπεις αυτούς τους εργαζόμενους περικυκλωμένους από δεκάδες πολίτες και τότε όλα φωνάζουν τον δυνατό κοινό νήξεις είναι μια τεράστια γενεαλογική ψηφιακή χάσμα που βιώνουμε.
Παράλληλα με όλες τις προσπάθειες μοντερνοποίησης που η κυβέρνηση εργάζεται, μια από τις κύριες προτεραιότητες των μεταρρυθμίσεων της διακυβέρνησης ήταν η ροή των διαδικασιών παροχής δημόσιων υπηρεσιών. Διεξήγαγε το πρόγραμμα Digital Kazakhstan για να χρησιμοποιήσει την ψηφιακή δύναμη σε όλους τους κλάδους. Ενώ πολλοί επαινούν τα επιτεύγματα σε μικρό χρονικό διάστημα, ειδικά οι νεότεροι που τείνουν να απολαμβάνουν τα προνόμια του, οι μεγαλύτεροι άνθρωποι παραμένουν πίσω.
Αυτή η ανισότητα έχει αναγνωριστεί ως ένα πρόβλημα από τις αναφορές και τις μελέτες. Όχι απρόσμενα, δεδομένης της έλλειψης κατανόησης για το τι είναι το Internet, απάτες online, ψάρεμα και απάτες έχουν ανθίσει στο Καζακστάν τα τελευταία χρόνια. Δεν χρειάζεται να μαντέψει κανείς την απάντηση στην ερώτηση για ποια έχει αποδειχθεί η πιο ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού.
Πέρα από την περίφημη απάτη, η πανδημία COVID-19 το 2020 ήταν ένα πραγματικό τεστ για όσους χρειάζονταν κεφάλαια και υπηρεσίες υγείας. Ενώ η τηλεϊατρική δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί στη χώρα, είχε ορισμένες προσπάθειες κατά την πανδημία. Ωστόσο, η κυβερνητική βοήθεια για τους πληγέντες επεξεργάζονταν online, αφήνοντας πολλούς ανθρώπους μη εξοικειωμένους με την ευκαιρία ή αδυναμία εφαρμογής.
Είναι απαραίτητο να γίνουν σκόπιμα βήματα για τη διευθέτηση του θέματος. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να είναι προγράμματα που θα χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση για την αύξηση της ψηφιακής παιδείας του παλαιότερου πληθυσμού. Αυτά τα προγράμματα μπορεί να πραγματοποιηθούν με στενή συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και να δίνουν προτεραιότητα στη συμμετοχή των νεότερων ανθρώπων. Μετά απ ‘ όλα, αυτό είναι ένα θέμα διαγενεαλογικού διαλόγου. Για να ξεκινήσουμε, μαθήματα που στοχεύουν στη μείωση της ψηφιακής αναλφαβητίας θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά και να εφαρμόζονται στους συνήθεις συγκεντρωτικούς χώρους των ηλικιωμένων – βιβλιοθήκες, αθλητικά κέντρα και θέατρα.
Οι τηλεπικοινωνιακές εταιρείες – συμπεριλαμβανομένης της κρατικής Kazakhtelecom – ο παροχέας internet στη χώρα – θα πρέπει να είναι σε θέση να παρέχουν σεμινάρια εκπαίδευσης για νέους χρήστες.
Ένας άλλος τρόπος για το θέμα να κερδίσει την προσοχή των πολιτικών είναι να προσαρμοστούν οι δείκτες των εθνικών υπηρεσιών ψηφιοποίησης έτσι ώστε να αναδειχτούν τα επίπεδα του ψηφιακού χάσματος μεταξύ νεότερων και μεγαλύτερων γενεών. Αν και αυτό αναμφισβήτητα θα επηρεάσει αρνητικά το συνολικό διεθνές επίπεδο της χώρας, αυτό μπορεί να είναι ένα μεγάλο κίνητρο για να παρέχονται περισσότερες ευκαιρίες μάθησης ή να προσαρμόζονται οι υπάρχουσες ψηφιακές πλατφόρμες γι ‘αυτούς.
Οι προσπάθειες εναποτίθενται στην παροχή ίσης πρόσβασης στο Internet τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές. Βλέπουμε πολλά πρωτοβουλίες από ιδιωτικές εταιρείες και περιφερειακές εταιρικές σχέσεις που σχεδιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν το ψηφιακό χάσμα μεταξύ αγροτικών και αστικών περιοχών όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών και την ενδυνάμωση των γυναικών. Ανταποκρινόμενη στην αυξανόμενη ψηφιοποίηση των υπηρεσιών, υπήρξε επίσης ένα πρόγραμμα δωρεάν εκπαίδευσης σε όλες τι